راز شادابی و سرزندگی

جوون بودن یعنی این که حساب زمان دستت نباشه.

با گذشتن عمر و بالا رفتن سن، آدم متوجه می‌شه که هر اونچه که از شروع زندگی‌اش کسب کرده، کم‌کم از دست می‌ده. مثل دندون‌ها که از بین می‌رن و دید چشم و قدرت شنوایی کمتر و ضعیف‌تر می‌شن، رنگ موها سفید و پشت رفته‌رفته خمیده می‌شه، دست‌ها شروع به لرزیدن می‌کنن و پاها دیگه قدرت راه رفتن ندارن. تنها یک چیز برامون باقی می‌مونه که می‌تونیم سالم نگهش داریم؛ یعنی اگه بخوایم، در قدرت‌مون هست که از پیر شدنش جلوگیری کنیم و اون دل‌مون هست. بله، تنها و تنها دل‌مونه که می‌تونیم جوون نگهش داریم، مثل روز اول شاداب و سرزنده.

برای مبارزه با طبیعت و به‌قول معروف از رو بردنش، دلم رو جوون نگه داشتم؛ نذاشتم همراه با سن‌ام پیر بشه؛ اجازه ندادم ضعیف و فرسوده بشه؛ همونجوری شاداب و سرزنده در بیست سالگی مونده و سرخوش از اینکه جوونه، کلی ازش انرژی می‌گیرم. برای همین، امیدوارم همیشه دل‌هاتون جوون باشه. پیری چهره مهم نیست وقتی دل‌تون شاد و پرانرژیه! فقط در این صورته که وقتی به آینه نگاه می‌کنین، خودتون رو دوست دارین و غیر از زیبایی هیچ چیزی نمی‌بینین.